Sport & Freizeit, Arriva Bus Transport Polska, Jubiler, Akzo Nobel Decorative Paints, Narodowy Fundusz Zdrowia. To przedsiębiorcy, których dotyczyły wyroki sądowe w sprawach decyzji UOKiK z zakresu ochrony konkurencji

Poniżej przedstawiamy podsumowanie najważniejszych rozstrzygnięć.

Sport & Freizeit – sygn. XVII AmA 115/14

Pierwszy z omawianych wyroków dotyczy decyzji z grudnia 2013 r. UOKiK uznał wówczas za praktykę ograniczającą konkurencję zawarcie przez Sport & Freizeit i Intersport Polska porozumienia dotyczącego ustalania cen odsprzedaży sprzętu i akcesoriów narciarskich. Intersport Polska skorzystał z programu łagodzenia kar leniency i uniknął kary finansowej, spółka Sport & Freizeit została ukarana karą pieniężną w wysokości ponad 122 tys. zł. W lutym 2017 r. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów podzielił stanowisko prezesa UOKiK i wydał wyrok, którym oddalił odwołanie Sport & Freizeit. Zdaniem sądu, dowody zgromadzone w sprawie wskazują na działania mające na celu prowadzenie wspólnej, skoordynowanej polityki cenowej. W ocenie sądu brak było podstaw do obniżenia nałożonej kary. 

Arriva Bus Transport Polska - sygn. XVII AmA 87/14

Wyrok, który zapadł w listopadzie 2016 r., dotyczył odwołania Arriva Bus Transport Polska od decyzji prezesa UOKiK z grudnia 2013 r. UOKiK nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości ponad 76 tys. zł. i zarzucił nadużywanie pozycji dominującej na lokalnych rynkach przewozów osób. Przedsiębiorca poprzez obniżkę cen poniżej kosztów i zmiany terminów wykonywanych kursów, wyeliminował swojego konkurenta z rynku. Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów wydał wyrok, którym oddalił odwołanie spółki.

Jubiler – sygn. ACa 1539/15

W grudniu 2016 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie oddalił apelację prezesa UOKiK od wyroku SOKiK z czerwca 2015 r. Sąd pierwszej instancji uchylił decyzję urzędu z grudnia 2013 r. oraz stwierdził, że została wydana z rażącym naruszeniem prawa. W decyzji prezes urzędu uznał za praktykę ograniczającą konkurencję zawarcie porozumienia przez Jubiler z przedsiębiorcami prowadzącymi detaliczną dystrybucję zegarków marek: Hugo Boss, Tommy Hilfiger, Kenneth Cole i Roamer. Porozumienie polegało na ustalaniu minimalnych cen sprzedaży asortymentu oferowanego za pośrednictwem tradycyjnych i internetowych kanałów sprzedaży. UOKiK stwierdził zaniechanie jej stosowania oraz nałożył na spółkę karę pieniężną w wysokości ponad 819 tys. zł. W ustnym uzasadnieniu Sąd Apelacyjny stwierdził, że apelacja jest niezasadna. Sąd wskazał, że z definicji porozumienia wynika, że musi być ono zawarte przez organizatora sieci i co najmniej jednego dystrybutora. Możliwe jest prowadzenie postępowania przeciwko jednemu podmiotowi, ale należy precyzyjnie określić krąg uczestników porozumienia. SA stwierdził, że prezes UOKiK nie wskazał prawidłowo podmiotów biorących udział w porozumieniu, ponieważ decyzja dotyczyła tylko spółki Jubiler.

Anyro – sygn. VI ACa 1673/15

W styczniu 2017 r. Sąd Apelacyjny wydał wyrok w podobnej sprawie. Chodzi o decyzję z grudnia 2013 r. Dystrybutorem zegarków (Hugo Boss, Tommy Hilfiger, Kenneth Cole i Roamer), któremu urząd zarzucił udział w zmowie ze sprzedawcami była spółka Anyro. Sąd oddalił apelację prezesa UOKiK od wyroku SOKiK uchylającego decyzję. Argumentując wyrok SA wskazał, że wbrew twierdzeniom sądu niższej instancji, urząd nie naruszył rażąco prawa. Jednak w decyzji nie ustalono kto uczestniczył w porozumieniu oraz jakie są udziały tych przedsiębiorców w rynku właściwym, który zdaniem sądu nie został wyznaczony w decyzji prawidłowo. 

Akzo Nobel Decorative Paints – sygn. VI ACa 1057/15

Leroy Merlin – sygn. VI ACa 1057/15

Praktiker – sygn. VI ACa 1057/15

OBI – sygn. VI ACa 1057/15

W styczniu 2017 r. Sąd Apelacyjny wydał wyrok w sprawie apelacji od wyroku SOKiK z marca 2015 r. zmieniającego decyzję prezesa UOKiK dotyczącą zawarcia porozumienia ograniczającego konkurencję przez Akzo Nobel Decorative Paints z Leroy Merlin, Castoramą, Praktiker oraz OBI. Zmowa polegała na ustalaniu cen odsprzedaży farb i lakierów produkowanych przez pierwszą ze spółek. Sądy obu instancji uznały, że działania przedsiębiorców rzeczywiście stanowiły porozumienie ograniczające konkurencję, ale   znacząco obniżyły kary pieniężne nałożone przez prezesa UOKiK z prawie 52 mln. zł. do ponad 4,2 mln. zł. W ustnym uzasadnieniu wyroku Sąd Apelacyjny zgodził się z Prezesem UOKiK, że praktyka, której dopuścili się ww. przedsiębiorcy jest poważnym naruszeniem, istotnie godzącym w prawidłowe funkcjonowanie konkurencji na rynku. Jednocześnie jednak Sąd Apelacyjny uznał, że Prezes UOKiK ustalając wysokość kar niewystarczająco uwzględnił okoliczność, że Akzo Nobel był małym dostawcą, o niewielkim znaczeniu dla dystrybutorów, a zatem praktyka nie mogła mieć znacznego wpływu na rynek. Jednocześnie Sąd Apelacyjny uchylił decyzję w części dotyczącej udziału w porozumieniu Leroy Merlin. Sąd uznał, że  przedsiębiorca brał udział w zakazanym porozumieniu w 2005 r., to jednak dowody na jego uczestnictwo w zmowie w roku 2006 były niewystarczające. Dlatego w chwili wszczęcia postępowania antymonopolowego praktyka, której dopuściła się spółka była już przedawniona.

Narodowy Fundusz Zdrowia – sygn. VI ACa 1787/15

Ostatni z opisywanych wyroków dotyczy decyzji z grudnia 2013 r. Prezes UOKiK uznał, że Narodowy Fundusz Zdrowia nadużywał pozycji dominującej na krajowym rynku organizowania świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej finansowanych ze środków publicznych. Na NFZ została nałożona kara finansowa w wysokości ponad 181 tys. zł. Praktyka polegała na przyjęciu za kryterium jakościowe oceny ofert przy zawieraniu umowy o udzielenie świadczeń parametru ilości wykonanych badań rocznie. We wrześniu 2015 r. sąd pierwszej instancji zmienił decyzję, zmniejszając karę pieniężną do ponad 45 tys. zł. Wyrok Sądu Okręgowego został w całości zaskarżony przez NFZ. W lutym 2017 r. Sąd Apelacyjny oddalił odwołanie i podtrzymał decyzję prezesa UOKiK. W ustnym uzasadnieniu Sąd Apelacyjny wskazał, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jasno wynika, że zastosowane przez NFZ kryterium wyboru ofert spowodowało odmowę zawarcia kontraktu z niektórymi podmiotami lub uniemożliwiło im wejście na rynek.

Procedura odwoławcza

Od decyzji prezesa UOKiK przedsiębiorcy przysługuje odwołanie do Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, a od wyroku SOKiK – apelacja do Sądu Apelacyjnego w Warszawie. Możliwe jest również złożenie skargi kasacyjnej od wyroku SA do Sądu Najwyższego.

Baza wyroków

Od listopada 2015 r. na stronie UOKiK działa baza wyroków sądowych. Zamieszczane są w niej informacje dotyczące wszystkich rozstrzygnięć w sprawach decyzji z zakresu praktyk ograniczających konkurencję, kontroli koncentracji, naruszenia zbiorowych interesów konsumentów oraz w sprawach o uznanie klauzul za niedozwolone, w których powodem był Prezes UOKiK. Baza dostępna jest w zakładce „Wyroki” na stronie internetowej UOKiK: http://decyzje.uokik.gov.pl/bp/wyroki.nsf. Szczegóły dotyczące zasad zamieszczania wyroków znajdują się w dokumencie: Zasady informowania o sprawowaniu sądowej kontroli nad decyzjami prezesa UOKiK.

Dodatkowe informacje dla mediów:

Biuro prasowe UOKiK
pl. Powstańców Warszawy 1, 00-950 Warszawa
Tel. 22 827 28 92, 695 902 088, 55 60 345
E-mail: biuroprasowe@uokik.gov.pl

Twitter: @UOKiKgovPL